پل بند لشكر در خارج از دروازه لشكر شوشتر ساخته شده و كنار بقعه امامزاده عبداله قرار دارد. به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) از خوزستان، اين پل داراي نقش حياتي در ارتباط بين شوشتر با آباديهاي جنوب آن داشته است.در انتهاي ضلع شمالي برفراز صخره‌اي كه ابتداي پل بند محسوب مي‌شود يك اتاقك صخره‌اي به شكل چهارطاقي قرار دارد كه ظاهرا قبل از اسلام كاربرد مذهبي(سمبل چهار عنصر مقدس آب، باد، خاك و آتش) و بعد از اسلام به نواقلي(اتاقك نگهباني) تبديل شده است.

در ضلع جنوبي پل بند بقاياي سه آسياب سنگي وجود دارد كه آرد مورد نياز ساكنان محلات مجاور را تامين مي‌كرد.در حدود دويست متر پايين‌تراز پل بند لشكر، حصار باروي قديمي به نام قلعه نظامي خرم(دو ديوار ممتد از اين قلعه در پشت كارخانه صنايع غذايي مجيد ديده مي شود) قرار دارد كه شايد در ناميدن اين پل به لشكر بي‌تاثير نبوده است. پل بند لشكر داراي 13 دهانه آبرو است(چندي پيش سه دهانه در ضلع جنوبي آن زير خاك مدفون شده بود و اكنون بيرون آورده شده‌اند).

جنس مصالح به كار رفته در ساختمان بند، ماسه سنگ و ملات ساروج است. طول پل 124 متر و ميانگين ارتفاع آن 8/35 متر است. طاق‌ها و شكل آنها از طاق‌هاي دوره صفوي است(اين پل بند در دوره صفوي تعمير شده است) ولي شالوده اصلي پل مربوط به دوره ساساني است. در زمان حشمت‌الدوله در عصر قاجار 5 دهانه پل ويران شد كه مخارج بازسازي آن برآورد شده بوده ولي چون تعمير نشد مردم با الوار آنرا تعمير كردند كه بر اثر فشار آب ويران شد.

درحال حاضر اين پل بند سالم‌ترين پل بند به جا مانده از دوره ساساني است. پل بند لشكر در دوره ساسانیان و خارج از دروازه لشكر كه بسمت عسكر مكرم باز می شده ساخته شده است. این پل با شماره 2359 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.